WvGO staat voor werkplaats voor geduldig onderzoek.
Als jong meisje nam mijn vader ons gezin geregeld mee in zijn ellenlange bezichtigingen van kerken en andere oude gebouwen. Als kind begreep ik niet goed waar hij toch zo lang naar kon staan kijken. Later ben ik gaan begrijpen; hij keek om te leren.
Op mij beurt groeide mijn interesse in architectuur pas op de kunstacademie. De keuze daarna verder te studeren op de Academie van bouwkunst was toen snel gemaakt. Het doel werd zo veel mogelijk van architectuur te leren en begrijpen.
Mijn passie voor architectuur zit echter ook in het maken en de materialiteit van dingen te ervaren.
Bij bureau SLA kreeg ik de kans om architectuur en het daadwerkelijk maken ervan te combineren. Twee woonhuizen die we in Amsterdam noord ontwierpen, mocht ik van begin tot het eind ook gaan bouwen. Door naast architect ook de rol van de aannemer/
werkvoorbereider/uitvoerder/bouwvakker te hebben gekregen werkte ik direct met de vakmensen, op allerlei vlakken. De vakmensen waarmee ik werkte leerden mij stuk voor stuk nieuwe dingen, van hoe de samenstelling van (ouderwetse) mortel in elkaar steekt, het belang van het gebruik van het juiste bitje, het transformeren van grof beton tot een spiegelgladde vloer, de oneindig en precies te treffen voorbereidingen, de juiste opstelling van de kraan te bepalen tot ook het afstemmen van de leveringen en mensen. Door beter te begrijpen hoe de dingen gemaakt worden, waar ze uit bestaan, waar ze vandaan komen, wat de kwaliteiten zijn enz. ga je anders ontwerpen.
Nu jaren later, kan ik zeggen dat ik mijn vader niet alleen ben gaan begrijpen maar dat ook ik, kijk en maak om te leren!
